ZATEN HEP YANLIZDIK

Böyle deðildik, büyüdük

Zaten büyümeye baþladýkça koptuk birbirimizden

Ýnsanlaþmaya çalýþacaðýmýza inatlaþtýk hayatla

Cesaretliydik ama yalnýz yerde yanlýþ zamanda

Aðlamayý çok sevdiðimizden miydi, hep aðlatanlar bizleydi

Yoksa gülmek mi haramdý bize?

‘Ah!’ çekiyorum þimdi, ne kadarda hurdaymýþ günlerimiz

Hayallerimiz de vardý tabi ki

Hepimizin ayrý ayrý sevdalarý vardý

Ne kadar uzaðýz þimdi o hayallere

Ýstemediðimiz, mutlu olmadýðýmýz yerlerdeyiz beklide

Unuttuk, hayatýn bu kadar ucuz olmadýðýný unuttuk

Özgürlüðümüzü unuttuk, hayallerimi unuttuk

Tüm güzel anýlarý unuttukta, geçmiþ zor günleri unutamadýk

Nerde yanlýþ yaptýk? Gözyaþlarýyla çok haþir neþir olduðumuzdan mý?

Ya da doðru yapmayý mý öðretmediler bize, ya da belki de korktuk

Toplum baskýsýndan, yolda yürürkenki bakýþlardan korktuk

Çok ucuzmuþ be!

Yaþadýðýz þehir kadar yakýnmýþýz hayata

Bilememiþiz ne insanlar var daha bu dünyada

Ertelenmiþ gülmeleri þimdi arýyoruz

Gelecekte gülmek için aðladýk hep

Ama þimdi ne aðlayabiliyoruz halimize, ne de gülmek geliyor içimizden

Duygusuzca oradan oraya saldýrýyoruz

Kahroluyoruz belki yapamadýklarýmýza

Çocukça hayallerdi bir zamanlar ama

Þimdi bizim hayallerimi baþkalarý oynuyor ve biz sadece izliyoruz

Bir þeyde gelmiyor elimizden kendimize kýzýyoruz

Þimdi kim bilir kaç çocuðumuz var

Evliyiz ya da hiç evlenemedik hala bir evde yalnýzýz

Ama zaten hep yalnýzdýk

Zahmet edipte düþünmüyoruz artýk

Varlýðýný bile unuttuðumuz dostlarý

Zaten bu kadar ucuzsa dostluk boþ ver ne gerek dosta

Düþmanýn bile unutmazken seni dostun unutuyorsa

Git sarýl düþmanýnýn boynuna

MEHMED