Ya Hep Gel Bana Ya Da Git Sonsuzluða

 Sen hayatýmdan çýktýktan sonra ne önce kaldý ne de sonra

Kendimi kalabalýðýn ortasýnda bir baþýma buldum

Daha az gülüyorum artýk hatta bazen hiç gülmüyorum

Geceleri uyumuyorum, sabahlarý erken kalkýyorum

Ve hep seni düþlüyorum

O kadar iþlemiþsin ki ruhuma

Gündüz aklýmda gece de rüyalarýmda seninleyim

Hep aynýsý bende en son gördüðüm gibi

Gözlerin kýsýk ve kahverengi, gülüþün muhteþem ve delirtici

Bakýþlarýn ise iç yakýcý ve kahredici, iþte sen!

Sen busun sevgilim, sen muhteþemsin

Hatýrýnda mýdýr bilmem, ben sana ‘muhteþemim’ derdim

Sen ise mütevazýydin ‘hayýr ben muhteþem deðilim’ derdin

Ýþte o anlarda ben daha çok severdim seni

Daha çok iþlerdin aþkýmýn kývrýmlarýna

Daha derinden saldýrýrdýn ruhuma

Ve sana baðlandýðýmý o anlarda kabul ederdim

Beni benden ederdin, hep derttin, hep hederdin aslýnda

Ama o kadar kenetlenmiþtim ki sana

Þimdi çok zorlanýyoruz kalbimle sensizliðe alýþmaya

Teflonumu yanýmda gezdirmiyorum mesela artýk

Numaramý deðiþtirdim ve numaraný sildim

Alýþmak için, kabullenebilmek için artýk olmadýðýný

Seni baþkalarýna anlatýrdým ya abarta abarta

Artýk senden hiç konuþmuyoruz

Çünkü artýk konuþmakta gelmiyor içimden

Sen benim son hikâyemdin ve mutsuz bittin

Ne anlatabilirim ki artýk onlara senle ilgili?

Gittiðini mi, þu an baþkasýnýn elini tuttuðunu mu?

….

Ne güneþ bana doðuyor gibi artýk

Ne de bu beden bana ait gibi

Sensiz oluþumla, dayanamadýðýmý biliyorum sadece

Tek yaptýðým þey ruhumu artýk terk etmeni dilemek

Elimden gelende bu ya;

Ya hep gel bana ya da git sonsuzluða

M EHMED

( Eski bir karalamaydý dostlar, bazý kýsýmlarý çýkardým saçmalamýþým, artýk sadece þiirsel bir deðeri var bu satýrlarýn bende, demek ki artýk sonsuzlukta… Bu þirin ikincisini önümüzdeki günlerde beðeninize sunacaðým… Þiirle … )