Buluşmamıza şahit oluyorlardı sesleri Romantizim tadında sandalyeler ıssız Yerdeydi
Gözyaşlarıma ağlıyorlar çürüyorlar
En sağlam zeminde sel tufan da
Görmüyorlar kolonlar ağlıyor yazılan
Her sözcükte her mısrada duvardaki
Kalem de kolonlar ağlıyor dile
Gelebilseler güzelliğin dillere destan
Beton parçalar sanat eseri gibi
Kibirle bana bakıyor yokluğumuz
Alışmayı tadıyorlar hakkımız var mı
Cansız da olsa zulüm yaşatmaya
Hakkımız yok kolonlar ağlıyor kolonlar Gülmüyor geçen sabah yine ziyarete
Gittim o ıssız yerin dibine evet yoksun
Şimdi yerinde yeller esiyor
Ne yapayım durup durup ağladım
Yokluğun bu kadar ağır mı yoksun işte
Yoksa ben mi varlığında sürünüyorum
Tek bildiğim kolonlar ağlıyor senin Yokluğunda kolonlar dile geliyor her
Dokunuşun da kolonlar dile geliyor
Her susuşunda kolonlar (ahhh)kolonlar
Kolonlar ağlıyor gece gündüz demeden
Benim gibi ayrı gibi sevda gibi diyarı
Olmayan kuru toprak gibi kolonlar ağlıyor
İbrahim KANDAMAR
20.01.2007
