Sözü yaşlı bir şair
"Benim adım hüzündür" Dedi laf arasında
Sen ne dersin kalemkâr, benim soyadım hüzün?
Arkadaşım hüzünle, yüreğin yarasında...
Yok onu çok severmiş, ölecekmiş uğruna
Sen de taşlar basaydın, benim gibi bağrına
Yok yaralı bir kuşmuş, yatamamış kolunda
Dinmeyen sızı varmış, ağrıyormuş solunda
Açacağım ağzımı, yumacağım gözümü
Ben de yaralıyım ya, sakınırım sözümü
Belli ki çok da güzel, o yaralı yüreğin
Sonunda olur belki, rüyanda ki dileğin...
Sözünde ki yaşları, yabana atmıyorum
Biraz sitem ettiysem, sakın yanlış anlama
Ben de şafağı görüp, geceler yatmıyorum
Tek yara sen de değil, hüzünlenip ağlama
Zaten hüzün olmasa, bizler nasıl yazardık
Kalemi kömür sanıp, ateşlere atardık
Varsın sevmesinler be, yürekleri o kadar
Son sözümü söyledim, diyeceğim bu kadar
Yazan ve Seslendiren Mehmet Fikret ÜNALAN
(
Benim Soyadım Hüzün başlıklı yazı
Mehmet Fikret ÜNALAN (Kul Fikret) tarafından
1.09.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
