Üşüyorum
ÜŞÜYORUM
Biz bizin neyiyiz,kimiyiz
kimlerin ahı var üstümüzde
dogrultamıyoruz bellerimizi
aynı gökkubbeye bakıyor
amma
bizim olmayan gökyüzüne ağlıyoruz
Biz dogunun kavruk tenli
siz batının pamuk elli çocuklarısınız çatılarınızda güvercin ugultuları
bacalarınızda huzur sisi yayılır
Biz Diyarbekir kadar sessiz
bahar gelmiş çiçek açar düşünen parmaklarımız donsa bile
kardaşımızın pabucuna göz dikmeyen çocuklarız
Laaaal.......
Adiloş bebegin torunlarıyız
kadasını , belasını alırız da üstümüze
damagımız özgürlük kokar
savrulur, uzağa atılır Zozan
Zemheri uzadı
üşüyorum
üşüyorum da
bahar gelmiş gibi düşünüyorum
hadi
hadi açsın artık gelincikler....
Ruken
not: fotograf canom Elif' ten alınmıştır....
(
Üşüyorum başlıklı yazı
Ene Araf tarafından
26.09.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
