Duvara karşı oynadım bütün oyunlarımı
Gözlerimi orada açtım
Orada kapadım
Duvara karşı yaşadım ben aşkı
Belki soğuktu
Belki konuşamıyordu
Dokunduğumda titretmiyordu yüreğimi
Ve titremiyordu onun kiremitleri
Ama sevdim aşkı öyle yaşamayı
Çünkü
Ne karşımda başka
Ne arkamdan başka oynuyor
Ne sahte gözyaşları döküyor
Nede yalanlar savuruyordu
Ben konuştukça sadece dinliyordu
Belki hüzünlenmeyi bilmiyor
Ben şaka yaptığımda gülmüyordu
Biliyordum
Onun duruşu öyleydi
Taştan ibaretti
Ve soğukluktan başka bir şey vermezdi
Herkes dokununca üşürken
O benim en karanlık
Ve en soğuk gecemde
Sırtıma aldığım şal
Giydiğim yünden kazak
Üstümü örttüğüm yorgan gibiydi
Ben duvara karşı yaşadım hayatı
Kimi zaman anlamlı
Kimi zaman anlamsız
Yinede Öyle yaşadım
Ve bir gün öleceksem eğer
Ona karşı ölmek isterim
Mehmet Aküzüm
