İçimde bir şeyler kırıldı
dolaştıkça ayağıma batan cam parçaları
kanatıyor her bir adımımı
biraz daha yok oluşun durağındayım
ilk gelen boşverdim dolmuşa binmeye hazır el pençe divan
biraz daha ben olmaktan çıktım
bir başka başlangıçlardayım.
Şu kırdığın ellerim değil mi
seni düştüğün yerden kaldıran
şu anda ağlamaklı bakıyor bana aynalardan
biraz nasır bağlamış yediği tekmelerden
ama hala yumuşak
hala sıcacık nefesi hemen ensende
otur desem çökeceğim geldiğim yere.
Ümitlerim bittiği yerde kırıldım en çok
en çok orada parçalara ayrıldım
yapıştırmak ne mümkün
sadece topluyorum başkasının ayağına batmasın diye
bakma kanadığımda bunlar senden bana hediye.
Yırtıp atmak kolay resimleri gözlerimden
çeerken izin almamıştım ki yüreğimden
neyin hesabını vereceğim kime?
olduğum yerde saymak benim neyime
bir kırık el seni tutmaktan
bir kırık yürek
payıma düşen
aldım gidiyorum yoluma.
Gözyaşı
