KIRMIZI RUGAN AYAKKABILARIM

Kahramanýma

Bir buruk olurum bayramlarda ya da bayram dendiði zamanlarda. Çünkü her bayram gözüme toz kaçar; çocuk gibi gülemem, çocuksu coþkumla bayram kutlayamam. Yüreðimde bir yerlerde, bir bayram sabahý, annesinin acý çýðlýklarýyla uyanan kýrmýzý rugan ayakkabýlý, ekose etekli, gökyüzü gözlü, minik bir kýz çocuðu aðlar; ''gitme baba'' diye!

Oysaki o kýz çocuðu, bayramlýklarýný bile giyemeden, o çok isteyerek babasýna aldýrttýðý kýrmýzý rugan ayakkabýsýný bile bir kez ayaðýna geçirmeden, annesinin acý çýðlýklarýyla uyanýr. Bir bayram sabahý, ne olduðunu anlamadan, acýyý bile hiç tanýmamýþken, onun soðuk yüzüyle karþýlaþýr, hiçbir þey anlamadan cansýzca yatan babasýnýn soðuk ellerine sarýlýr, öper, ''baban öldü'' derler. Minicik yüreði, aklý daha ölümün ne olduðunu bile bilmezken, ölümün soðuk yüzünü görür.

''Gitme baba'' diye aðlar...

Ve çocuk aðlamasýn diye, çocuðu bir yalana inandýrýrlar;

''Baban beyaz bulutlara gidiyor, oradan seni izleyecek, eðer aðlarsan, üzülürsen o da aðlar.'' Çocuk buna inanýr ve hiç aðlamaz, aðlayamaz. Çünkü aðlarsa, kahramaný da aðlayacaktýr.

.......

Yýllar geçti unutmadým, unutamadým

Kahramaným bir bayram sabahý

Uzak diyarlara yolculuða çýkmýþtý,

Kulaðýmda bir ses ''gitme baba''

Kulaðýmda bir çýðlýk ''bizi býrakma'' diye

Aðlayan bir annenin feryadýydý

Yýllarca o sesler yankýlandý

Beynimin her bir hücresinde,

Gökyüzüne her baktýðýmda

Beyaz bulutlarý seyre dalardým

Çünkü inanmýþtým,

Babam bizi bulutlarýn arkasýndan izliyordu

Çünkü çocuktum,

Yetimliðin acýsýný duymayim diye

Yýllarca kandýrýlmýþtým,

Ben aðlarsam;

Kahramanýmda aðlayacaktý

Yaðmurlar yaðacaktý, þimþekler çakacaktý

Etrafý kara bulutlar saracaktý

Çocuktum iþte

Ýnanmýþtým...

Hiç aðlamadým...

Melike Melis