KÂRDAYIM

Ben ne el, ne ayaðým, ne gövdeyim, ne baþým

Ruhumla baþbaþayým, mor bir lalezardayým

Bilirim bitmeyecek ölünce de telaþým

Yer çökse, gök yarýlsa, hep ayný mezardayým

Çýplak geldim dünyaya çýrçýplak gidiyorum

Aklým, bilgim, kalbimle nefsimi güdüyorum

Her nesne gibi bende gün be gün bitiyorum

Kabrim gönüldür benim sanmayýn ki dardayým

Biri mal mülk sahibi diðeri dost sahibi

Bir musalla taþýnda iki tabut, bir gibi

Doyumsuz eþitliðin ölümdür müsebbibi

Akçesi sevap olan garip bir pazardayým

Ne paraya hýrsým var, ne mala, ne de mülke

Her kalbe kucak açtým, önem vermedim kürke

Kalmýþsa benden geri onurlu nam ve ilke,

Ve de gönül sözlerim, demek ki çok kârdayým

Ýbrahim COÞAR