KENDİMDEN BIKIYORUM
Sabrımın kehaneti değildi bu zor günler
İnandığım ne varsa hepsini yıkıyorum
Canıma od tıkadı harı yakan kor dünler
Kıvılcım salan ânâ bir kurşun sıkıyorum
Seni hatırlatan tüm şiirleredir kastım
Gezdiğimiz yerleri ben gözlerime astım
Şarkıları yarama tuz niyetine bastım
Kalmadı güç kuvvetim yerlere ıkıyorum
Deli doluydu sevda bizi baştan çıkardı
An gelir ateşlerde yüreğimiz yanardı
Sanki felek durmadan sabrımızı sınardı
Vardır bir hayır deyip içinden çıkıyorum
Benden başka elleri avucuna aldın mı
Gözlerin gözlerinde hayallere daldın mı
Bir beden de can olup otağında kaldın mı
Düşündükçe kendimin hatrını yıkıyorum
Baştan beri sahteymiş gönülde nikahımız
Daha ilk günden beri varmış meğer vahımız
Sahte sözlere kurban gitti şiir şahımız
Seni yazan kaleme dişimi sıkıyorum
Metanet vefasızın hem iman hemi dini
Hicran denizi vermez aşka can simidini
Yüreğim yitirmedi hiç bir gün ümidini
Boş hayal kurar diye önünü tıkıyorum
Avucumda parmaklar esir oldu sayende
''La Havle'' çeke çeke yumruğu sıkıyorum
Vefadan eser yokmuş verdiğin şu payende
Kendime düşman olup kendimden bıkıyorum
HÜZÜN ŞAİRİ: N Y
