suya yansıdıkça yok olan anılarımı seviyorum
renkleri karışıyor
unutuyor kaldırımlar yalnızlığını
karanlık bir oda bulsak
ışığı ilk yakan sen
döner dönmez yüzünde o tebessüm
mutluluk penceremize rüzgarlar dolsa
aşağı bakınca bitmezmiş gibi
insanlar dolaşırken gölgeleri de vardı
taşlar okşuyormuş gibi çiçeklerini
kalbine dokunurken
hangi dağın yamaçlarını süslüyordun
ellerim iki yana öyle çaresiz
beklerken seni
her şehrin ortasından bir ırmak geçmez
ışıkları ile geceye aşklarını teslim etmiş
susuşlar yansır kürekler kımıldadığında
sıcacık bir sevgi yağmuru
öpesim gelir dudaklarından
sonra unutulur yaşamak ne kadar güzel
ve ulaşılmaz gibi durur senin alnında
düşer kayalıklardan bir yankı
o korku ile kapatırım kirpiklerini
girmesin diye denizlerin dalgası rüyalarına
sevgi bu
bahçeler arar kendine
sıcak eller ve dokunuşlar sonrası
uykulu mırıltılar
sabah olana dek
yapraklarıyla konuşur bulut
içimizde binlerce bahar yangını
ağlayamazsın
yanakların teslim olmuştur geceye
dağ başlarına terk edilmiş yalnızlıklar gibi üşürüz
ağlayamazsın
sabahın ilk çiçekleri uyanır koynumuzda.
(
Döner Dönmez Yüzünde O Tebessüm başlıklı yazı
molilaz tarafından
30.11.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
