Mavi Gül

Gecenin karanlýðýnda ýþýðým olan sevgili.

Gözlerim dolu hala.

Özledim, az deðil.

Belki sýðmayacak kadar bu dünyaya.

Belki de yüreðim kadar.

Ne zevkliymiþ mutluluktan aðlamak,

Sevdiðinin kollarýnda.

Satýrlarým kokunla dolarken,

Ben seni özlüyorum gizlice.

Verdiðin huzur ruhumu sarmalýyor.

Hatýralar yastýk altý.

Bir kaldýrsan dökülüverir hepsi.

Sen kokan mektuplarým, aþký anlatan cümlelerin.

Birbirine karýþýp, aþký tanýmlamýþ,

Adýný /biz/ koymuþ.

Romanlardan alýntý bir /Biz/

Yaný baþýmda mavi gül gülümsetiyor beni.

Asilliði anlamýna anlam katýyor,

Güzelliði büyülüyor ona bakaný.

Gözlerimden daha güzel mavi,

Denizden daha berrak

O gül solmadý sevgili.

Hala /Biz/ kokuyor.

/Biz/ solana kadar yaþayacak o gül.

Aþkýn sembolü oldu belki de gizlice.

Kýrýlmýþlýðýmý onardý mavi gül.

Rüyalarýma beklerim her gece sevgili.

Amatör bir þairin satýrlarý bunlar.

Senden uzak ama sana yakýn yaþayan.

Sen tükenene kadar kelimelerim tükenmeyecek.

Mavi gül ölmeyecek.

Biz, biz olurken yaþayacak her þey.

Yüzümde açan bahar çiçekleri,

Hiç solmayacak sevgili.

      Büþranur Erayabakan