Yazarak konuþurum ben, düþünerek varým ben. Kendime dýþarýdan baksam, havada uçuþan ama görünmeyen toz taneleri gibiyim. Ne hayallerim ortada ne de fikrim... Beni eleþtirenlere çok kýzmýyorum sonuçta beni tanýmýyorlar... Tanýdýklarýný sanýyorlar oysa benimle ilgili bildikleri dilimden çýktýðý kadar... Ama dedim ya dilimden çýkanlar bir yaprak etmez... Beni tanýmak yýllar ister sözler deðil... Ben aþýk oldum mu bunu belli etmek isterim mesela... Sözlerle, hareketlerimle... Öyle açýk bir insan da deðilim utanýveririm, hislerimi dile dökemem... Bu yüzden tanýmýyor ya insanlar beni... Ýçine kapanýk biriyim iþte beceremiyorum pek... Becerebilsem duygularýmý açýkça yansýtmayý, kim bilir neler deðiþecek hayatýmda, içimde, bende...