Online Üye
Online Ziyaretçi
Görebildiğin kadar sevmelisin
Ağlamayı bilmelisin
Hüznü ve kederi
sevinçle birlikte
Taşımalısın yükü yüreğinde
Her gün gittiğin yolda
Dönüp baktığın köşede
Bakmayı bakabildiğin kadar
Bakmalısın sevgin
kadar
Kar yağıyor uzanıyor ellerimiz
Kelebekler uçuyor
Toprağa düşüyor ümitlerimiz
Eriyor toprağın bağrında
Yanık duygularımız
Üşüyor yalnızlığımız.
Hesabını yapmalısın
hesapsız düşlerin
Gerçeğe alışmalısın
Alışabildiğin kadar acıya
Belki başka bir bahara
Sözlerini seçmelisin
Tutmalısın söz verdiğin kadar.
İnce bir dokunuştu
Benimkisi ipeğimsi saçlarından
Koklamaktı hasretini
Ruhumun
derinliklerinde
Yılların kanadında taşımaktı
Seni sevgimle…
Yazarın
Önceki Yazısı