ÇANAKKALE -2
Arıburnunda hazır, beni bekler siperim
Yâ Rabbi! Makberimi emret melekler kazsın
Biiznillâh haini tepelerim teperim
Döktüğümüz kanlarla tarihler destan yazsın
Seyyid-i Onbaşıyım Peygamber (S.A.V) kılavuzum
Mü’minlere Selim’im münkirlere Yavuz’um
Kıt’alardan toplanıp gelenler öbek öbek
Seddilbahir'e gelip, karargâh kuran şebek
Çakal, akrep, yarasa, domuzlar ve köstebek
Hepsine karabasan olur bir tek kelebek
Şehidlerin hicrânı titretiyor zemini
Bu günler için ettik biz elestte yemini
Oğul; der anam: “Bak bu kâfirle dolan saha,
Vatanımdır çiğnetmem de, ben ölmedim daha
Önünde deden, baban yatıyorlar bak aha
Vazifeni ikmâl et destur ver Abdullaha,
Şanlı ecdâdın gibi abide olsun na’şın
Kırıl; lâkin eğilme, terketse bile başın
Habibullah (S.A.V) getirir size müjdeli haber
Deden, baban derlerdi rehberimiz Peygâmber
Şüheda; “Rahmeten lil alemin”le beraber
Bayrağa al rengini verdiler birer birer,
Haydi yavrum kınanı bugünler için yaktım
Bayrağın gölgesinde Nehr-i nil olup aktım”
Dediğinde susunca, yâ destur dedim ana
Sen oğluna hele bir helâlliği ver sana
Benim kanım doğuştan helâldir bu vatana
İmanımla Zülkarneyn seddiyimdir cihana
Baktım Çanakkalede sayıya sığmaz mezar
Türkten gayri dünyada kim böyle destan yazar?
Zalim, hasmım mazlumu boğarsa, çıldırırım
Haddini bilmeyeni vururum öldürürüm
Yetmiş yedi düvele sopayla saldırırım
Ben düşerim; bayrağı düşürmem, kaldırırım
Allahü Ekber varken Çanakkale geçilmez
Ektiğim can küffarın orağıyla biçilmez
Tabyalarda seherle hak divanı kuruldu
Ezân ile saflara namaz için duruldu
Afyokarahisar'lı Ali Kirte yoruldu
On üçündeki gonca secdedeyken vuruldu
Mehmedcik; kurşun sıkan münkiran bir leşkeri
Sırtlar tedavi eder, bu imânın cevheri
Allahü Ekber deyip Mehmetcikler sarıldı
Matem tuttu semavat ortasından yarıldı
Vuslat ile en yüce dereceye varıldı
İmânın azizliği cephelerde görüldü
Sancağımla bayrağım benim ar’ım namusum
Bendi olduğum toprak benim terli humusum
Allah deyip de parlat Farz-ı cihâd korunu
Şefkat mücevheriyle gönülden at zorunu
Üç kıt’aya hükmeden sen; Osmanın torunu
Haydi indir tahtından Haman ile Karunu
HARUNİ düsturlara hattı-tahdit biçilmez
Balın şerbeti bile, namert verse içilmez
Titanike muadil gemiler ile girdi
Üçyüz okkalık mermiden hepisi geberdi
Allahü Ekber deyipte mermiyi gönderdi
Amentü billâh cümle küffârı yere serdi
İmân ile mücehhez HARUNÎ, kale, burcu
Bu burçları dünyada aşmak kimlerin harcı?
HARUN YILDIRIM
(1) Mekber=Kabir
(2) Biiznillâh= Allahın izniyle
(3) Seyyid-i= Şehidler serdarı Hüseynin soyundan gelen, olan
(4) Yavuz Sultan Selim (r.a)
(5) Gurup topluluk
(6) Şebek = Bir cins maymun
(7) Kelebek= Kadın Dadaş Kara Fatma ana
(8) Elest= Ruhların ahd verdiği zaman yer
(9) Destur izin vermek müseade etmek
(10) Abdullaha = Allahın Kuluna
(11) Vatanına canını feda beden vatanın kölesi
(12) Beşte biri
(13) Ateşi sönmemiş köz
(14) Şefkatle gönüldeki menfi inkırazları sil
(15) Firavunun, Haman veziri, Karun da maliye bakanı
(16) Şeriatin İslâmi pirensiplerine tahdit konamaz
(17) Dünyanın en büyük en güçlü ve batması gayri mümkün dedikleri ve ilk anda batan gemi
(18) Merhum Seyyid Onbaşının kendisi sırtlayıp topun ağzından verdiği ve düşmanın hezimetini temin eden merminin vasati ağırlığı
