Beni Çocukluğuma Götürün
Hüzün dolu bir uykunun çıkmaz uçurumundayım
Bilinmezliğe doğru ilerlerken çığlık çığlık üşüyorum
Üşüdükçe feryat yardım dualarım dudaklarımda titrek düşüyorum
Sızlanan sızılar gibi düşüyorum uçurumların bilinmezliğine doğru uçuyorum
Uçurumların kalabalık dehlizlerine uçar iken yükseliyorum
Ruhunu bulmuş duanın kabul oluşu ile çıkıyorum
Kurtuluşu soran gözlerim duaya pişmanlığı haykırır iken susuyorum
İtaatsiz boğuşmalarla yorulan gözlerim ruhum itirafın pençesinde duruyorum
Yersiz konuşmaların itaatsiz anlarında beni uçurumlara atan bilinçsizliğimdi anlıyorum
Zamanın duanın kabul olunan anında,
Şimdi sessizliğim haykırışlarıma umudu bağlayan ana şaşırıyorum
Haykırışlara çıkmaza gidişime çanak tutan,
Şahlandıran pişman olmayan ruhumdur biliyorum
Kaybolmadan çıktım düzlüğe
Duanın kabul oluşu ile
Pişmanlığımı bilişim ile
Düşünmeye fırsat vermeyen anlar yok olun
Boşalan zaman beni bende bulan o ana götürün
Dün küçük bir çocuktum küçücük avuçlarımda yakalardım düşleri
Beni ona götürün
Acı uykusu ile sersemlemiş gözlerimden yağan ırmak gözyaşlarım kuruyun
Beni çocukluğuma götürün
Mehmet Aluç
(
Beni Çocukluğuma Götürün başlıklı yazı
kul mehmet tarafından
20.12.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
