Her gece bu şehrin farklı sokaklarına dalıyorum
Gözlerim kapalı,yüreğim tarumar
Ve kaldırımlardan dağılan yanlarımı topluyorum
Herkes denizde yelken açıyor sonsuzluğa
Ben kara'dayım , rotamı umutsuzluğa çevirdim
Yelkeni açtım ama battıkça batıyorum
Vurdukça vuruyorum en dibine kadar
Bu hayat nasıl bir hayat
Kimi zaman labirent gibi geliyor
Kimi zaman saklandığımız oyunları hatırlatıyor
Lakin neresinden baksam biraz hüzün kokuyor
Bu nasıl yaşam böyle
Sokakta oynayan çocukların boynunu bükük
Gözlerinin nemli oluşunu farkettikçe
O an biraz daha kirlendiğimi görüyorum
Başkalarına kızmam küfretmem gerekirken
Kendi kendime kızıyorum
Sonra öldürüyorum yaşama dair bütün sevinçlerimi
Ve olmayan sevdiklerime kurşunlar yağdırıyorum
Çünkü gördüklerimi kaldıramıyor YÜREĞİM
Gözlerim görmek istemiyor ben gibi düşüp
Hayattan vazgeçenleri
O yüzden
Her gece başka kaldırımdan topluyorum kalbimden düşenleri
Ve her gece biraz daha ölüme koşuyorum
Daha fazla kirlenmemek için
Mehmet Aküzüm
