Şehrini izliyorum perdenin ötesinde
İçin yanıp yakılsa bekleyip sessiz sessiz
Gizli bir dünya kurup vuslatın bestesinde
Kimse bilmeden bizi yaşasaydık ikimiz
Çılgınca sevdiğimi herkes bilse ne olur
Gönül sevdi mi bir kez o gönül orda kalır
Bu hayalle yıllardır beraber yaşıyorum
Her yerim yara bere kalbim can kırıkları
Aşk dediğim bu kaba sığmadım taşıyorum
Açıver kulağını duy bu hıçkırıkları
Eğer ki yine bahçen donansın aşk haneme
Doluşsun tüm yıldızlar şu yürek meyhaneme
Şaftı kayar dünyanın seherler bile sarhoş
Bir damla mey olmadan aşkınla dönüyorum
Kimse bilmese bile âşık olmak yine hoş
İçindeki alevle ben böyle sönüyorum
Ağaran saçlarımı sözcükler dese bile
Aşkın bir an yokluğu şu aciz kalbe çile
Bazen şarkılar bana dünyayı dolaştırır
İsterim sözcüklerden ruh edinse bu rüya
Aşılmaz ufukları bu umutlar aştırır
Hani vuslat denilen bir sihirli düş var ya
Sanki şiirler bana şerh edilmiş bir akit
Âşık olmuşsa Âdem bütün suçlu bu vakit
Âdem Efiloğlu