Online Üye
Online Ziyaretçi
İstanbul sokakları ruhumu üşütüyor
Vakitli vakitsizlik göğsümü kanatıyor
Ah ki sen sizliğim ruhumun kaybolmuşluğu
Donmak tayım bur da sıcaklığın nerede anne .
İçimin en iç yanı cehennemin bekçisi
İçimin en acı yanı cennetin yokluğu
Yalnızlık ki yalnızlığımın yalnız korkusu
Seviliğin sobeler mi gölgesini anne .
Gözyaşımın sıcağı yüreğimden akıyor
Sensizlikte büyümek canımı acıtıyor
Sana getirsem de içimin sesi bitmiyor
Yokluğuna hala alıştıramadım ki anne .
Bak bak koy elini aha tam şurası ağrıyor
Kalbimin ortasında kocaman bir düğüm
Sen bilirsin çöz sem kanar mı yara ha birde
Sol yanımda bir çığlık hiç susmuyor ki anne .
Heceliyorum hece hece kelimeleri
Yazarken ruh halim İstanbul oluyor
Ankara ise bahtı kara yara bağrımda
Bedel ödetiyor hep kavuştaklarım anne .
Demedin ki büyümek canın acıtır diye
Demiştin büyü de gör nasıl olur acılar
Büyüdüm de neden hala geçmiyor ağrılar
Çocuksu düşlerimin mavisi nerede anne
Gözü kara karamsarlık ışığı sönmüyor
Ah ki dipsiz kuyulara saklanmıyor geçmiş
Gömülmüyor karabasan bataklığı kaygan
Kanadım kırıldı şimdi sen neredesin anne .
Sen ki kutsallığımın anaç sütü sütlacı
Kaymağın la mayalar mısın geleceğimi
Beynimin elektriği yetmiyor ısınmaya
Titremekteyim üstümü örter misin anne .
Gülay GÖKTÜRK