Cehalete kör çırak çizgileri aşmadan,
Hayatın anlamı yok, sular gibi taşmadan,
Elimde defter kalem yol alırım koşmadan,
Bin bir şefkat sararım sinemdeki gümanı...
Ne çiledir ne de kahır imtihan senin adın,
Ha Ayşe'sin, ha Fatma yarimi alan kadın,
Dert değil artık bana mahşerdedir muradım,
Sineme sapladın da çıkarmadın gamanı...
İyileşmez yarayı Mevlaya haval ettim.
Yeniden doğdum şükür sanma tükenip bittim.
Ham meyveye benzerdim Rahman yolunda yettim.
Bu yolda tüketirim gayrı kalan zamanı...
Çırağın sarayı mı, dekorasyon yapılsın.
Bu gönül sarayıdır, aşk seline kapılsın.
Alnım bir tek seccadem tarafından öpülsün.
Allah'a el açarım o biliyor amanı...
Yürek küle dönmeden bulunmaz hak kapısı,
Kul Garib'im bükülmez çeliktendir yapısı,
Ben Allah'a adandım onda kulun tapusu,
Yeter ki esirgesin Rabbim döşte imanı...
Emine Çerçi
