Aşk ile yürek, güzellik için çarpışır,
Senin beğendiğine el bakmasa bile,
Yaşamın anlamı sevgiden geçermiş,
Böğründe, ateşi-çöküşü tatmasa bile…
Aramazsın zaten, aşk seni arar, bulur,
Boş kabına doluverir bir yudum sevgi,
Merdivenlerini aşağı doğru tırmanırsın,
Çünkü bulunmaz cihanda, o gibi dengi…
Eğer bunu yok edersen, keşkeler başlar,
Peşi sıra takılmayı kendine borç bilirsin,
Dağın zirvesi, güneş gölgesi, dolunayındır,
Ancak, zarifçe hüzünlerini çoğalta bilirsin…
Bu sadece zavallı gerçekliğinin, onayı olur,
Sevgisi bir şekilde, bitki gibi yeşerir için de ,
İnsan işini bilmediği bir konuyla karşılaşır,
İstenmeyen zamanlar gelişir farklı biçim de…
Gün batışına doğru koşar adımla ilerlersin,
Sokak lambaları az gelir, karanlığı sindirmez,
Kabuslara neden olur, çitle çevrili gamzeler,
Seksen türlü hitap etsen, acıların dindirmez…
Onun hakkında düşünmeyi, hiç bırakmazsın,
Dalsa bile gözlerin, onun rüyalarına kadar,
Korkarak uyan sanda, fiziksel çözümü yoktur,
Sürecek bekleyiş, içindeki boşluk dolana kadar…
Aşkımı simu le etmek için neler yapıyor bana,
Demokratik işleyiş deyil ki, kanunlar nezdin de,
İçimdeki elektrikle, İstanbul’un tramvayı çalışır,
Bende vefa çok, onda fayda yokmuş, sezdim de…
Kim kavuşmuş sevdiğine, onca destanlar niye?
Teyzecazımında bıyıkları olsaydı, dayım olurdu,
Yelesi olmayan atı, yarışmaya çıkarmaya benzer,
Seven anlaşılsa zaten, o gamzeler benim olurdu…
Meyve bahçesi sanki, bütün ağaçlara mı toslamış?
Kiraz dudak, elma yanakta nar kokulu gamzeler,
Yaşamak için aşkından vazgeçmeyen gönlüm var,
Gördüğümse; Tıngır-şıngır, gamzelerle gezmeler…
Hayatın mayın tarlasıdır, gerçekten inanmalısın,
Aşkta şansı olmayacağını bilmeli, yeni aşkın hisleri,
Özlemi, aşka katan kahve tadında yakın çekimdir,
Kendine çizdiğin bulutların arasında, onun sisleri…
Evrensel yasak koysalar, kaçak elektrik alırsın,
Bir aşkı yaşatır sana, umulmadık, her kadın bile,
Şövalyeler gibi kırk kat çelik zırhla zırhlansan,
Aşk acıdır, kimseyi bundan koruyamazsın, nafile…
Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
28.01.2014