DEVRE UYDUK
UYALI
====================
Ağlıyordu her
mevsim, dile geldi satırlar,
Duygu yüklü her
yürek, unutmayıp hatırlar.
Çaput bezler
bağlandı, öne çıktı yatırlar,
Bir hoş oldu
anlayış, devre uyduk uyalı!
Levhasında
yazılı, beyindedir tasarım,
Deniz kokar
gözleri, kalıbımı basarım,
Bağımlıdır
mahkeme, ben şimdilik susarım,
Suyun tadı
değişmiş, tertemizdir sayalı!
Birçok kampa
ayırıp, fitne fesat saçarlar,
Şahrem olup
karşıda, çaktırmadan kaçarlar,
On bin galon
benzinle, havalanıp uçarlar,
Gökyüzü de
kararmış, rengi yapay boyalı!
Bu devirde
yaşamak, acılarla yanmaktır,
Ben doğruyum
diyenin, her sözüne kanmaktır,
Kaybedince
dostları, arkasından anmaktır.
Açılmıyor
ağızlar, farklı sözler duyalı!
Yüksek bir ses
tonuyla, parçalanır kayalar,
Baştan sona
değişmiş, yoğurt tutmaz mayalar.
Demoralize
kimlik, dökülüyor boyalar,
İmtiyazlı kişiler,
hep yükseğe dayalı!
Yer çekimsiz
ortamda, umutlarım yanıyor,
Delik deşik
olmuş ten, her yerinden kanıyor,
Battı çıktı
iğneler, dost düşmanı tanıyor,
Bal dediler
zehir’i, alıp tattık tadalı,
Şimdilerde
insanlık, kaldı bir tek odalı!
Hüseyin Hakan
KURTARAN
03.02.2014-
DENİZLİ