Buğulanmış gözlerin
kirpiklerin nemlenmiş,
Acı bir tebessümle
duyguların gemlenmiş,
Filizlenen heceler
dudağında demlenmiş,
Bir kötürüm yürekte
buz tutmuş hayallerin!
Koy kalbime ısınsın
üşüdüyse ellerin!
Zehiri bal eyleyip
geçtik sevda yolundan,
Düş de dene bakalım
kim tutacak kolundan,
Umutların dökülür
yaprak gibi dalından...
Niye böyle perişan
hale düşmüş hallerin?
Koy kalbime ısınsın
üşüdüyse ellerin!
İçimde fırtınalar aşk
olsun yetişene...
Çetrefilli yollarda
acımazlar düşene,
Bir tekme de sen vurma
ateşinde pişene,
Yar bilip her bülbülü
şakımasın dillerin!
Koy kalbime ısınsın
üşüdüyse ellerin!
Sevdikçe çoğalırsın
yüreğini tutma dar!
Narı nura çevirir
seven karı eyler har,
Düşerse aşkın közü
gözleri sarar efkâr,
Seni de bir kuytuya
atar kavak yellerin!
Koy kalbime ısınsın
üşüdüyse ellerin!
Mühürlendim kalbine
ister taşı ister sil!
Bülbül güle kanadı,
ağladı bülbüle gül,
Ciğerin yanmıyorsa
seninki sevgi değil,
Koşma namert peşinden
çabuk solar güllerin!
Koy kalbime ısınsın
üşüdüyse ellerin!
Ankara-10.02.2014
Ümit Zeki SOYUDURU