Tüm alýþkanlýklarýn þahanesiydi sanki

Ya da tiryakiliðin en vaz geçilmeyeni

Ünlü aþklarýn bile, bir tanesiydi sanki

Ne Mecnun ne de Ferhat, çýkmadý benzeyeni

Önce gölgesi düþen çirkin kötülüklerdi,

Aþkýmýzýn üstüne, amansýz, dizi dizi

Haset dolu bakýþlar zalim hükmünü verdi

Ve kurþuna dizdiler tüm hayallerimizi

Þimdi umutlarýmýz bir dipsiz kuyudadýr,

Yokluðun diken gibi yüreðime batýyor

Artýk hayallerimiz çok derin uykudadýr

Alýþkýn olsam bile, bazen çok acýtýyor

Kaçýncý yaþ günüydü, sensizliðimin bilmem,

Seni düþündüm, yine kirpiklerim ýslandý

Yanaðýmdan süzülen inciler kimin bilmem

Gönlüm sabýr denilen bir çýnara yaslandý

Yankýlara gizlenmiþ hýrçýn çýðlýklarýmý,

Rüzgâr uðultusuyla sana gönderiyorum

Bedestende býrakýp son hýçkýrýklarýmý

Bu beyhude telaþa artýk son veriyorum

Çocuk masallarýnda kaldý sevdalarýmýz

Mümkün deðil anlamak, bize yapýlanlarý

Kaf daðýna saklanmýþ en mutena çaðýmýz

Aþk tarihi yazacak bir gün bu olanlarý

Bilemem ki, nasýldýr, nedir sendeki durum

Mesela geceleyin rahat uyuyor musun?

Bütün isyanlarýmý sana gönderiyorum,

Sana sesleniyorum, beni duyuyor musun?