Online Üye
Online Ziyaretçi
CİNNET II
Bilmem hangi alemden sürüldük bu diyara,
Hep ayrılık esiyor hem anneye hem yara.
Yar gülse hayalime bir çığ düşer yüzünden;
Gözyaşı duvarları örüyorum hüzünden.
Gönül bir kıvılcımla yanmaya hazır maden;
Yıllarca kavrulur da bir türlü sönmez neden?
Hep bir kaçmak hasreti, ben vuslatın korkağı;
Ayrılıktan kaçarak, yaşayan ayrılığı.
Ben ne hayal süslerim; ne süslenir hayalim,
Uzandım o eşiğe soğuk mermer visalim.
Devasını derdinde kaybetmiş bir hastayım;
Aniden selâ duysam, ben öldüm sanmaktayım.
Muhtacım bir damlacık gözyaşına muhtacım,
Nefsi tel tel dağlamak; işte benim ilacım!
Nefis sofrası dünya, ruhun
tuzağı çekil!
Hak yolumun önünde duran Kaf Dağı çekil!