Son Yolculuğum
son yolculuğum
bu gün son gecem
izin verde bu gece senle yatayım anne
belki dönerim,bakarsın hiç dönemem
elini bana uzat anne
sonkez cennet kokan ellerinden öpeyim
son otobüs kalkmak üzere
iki yaş iki çeşme gözleriminden,ayrılıyorum
bilmiyorum ağlayacaksın,sızlayacaksın
hani derler ya vatan borçu,namus borçudur
işte ben oraya gidiyorum anacığım
ağlama anam ağlama
dayanamam gözlerinden akan göz yaşlarına
beni kahpe kurşunlar öldürmez
gözlerinden dökülen yaşlar beni öldürür
olur ya bir gün öldüğümü duyarsan
karalar,yaslar bağlama
düşmanlarımız,beni öldürenler sevinmesinler
bize vatan borçunu değil
ölmek nasıl olunur,ölmeyi öğretiyorlar
yağmur gibi üzerimizden kurşunlar yağıyor
çeketimin cebine koymuş olduğum
resmine bakacak zamanım yok
doya doya nuryüzlü,yüzüne bakarak hasret gideriyorum
her resmine baktıkça ağlıyorum kahroluyorum canım anneciğim
(
Son Yolculuğum başlıklı yazı
zaza mahsun tarafından
10.03.2014 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.