Oturuyorsun bir banka, biraz hüzünlüsün.. Bilmem ne içersin, Kent, marlbora..

Ben içmem.. Þöyle bir bakarsýn önündeki manzaraya sonra birden görmemeye baþlarsýn. Dalarsýn iyi kötü hatýralara.. Özlersin.. Aðlayamazsýn da,gülersin.. Neye gülersin.. Onun güzelliðine mi, senin aptallýðýna mý.. Güldükçe hüzünlenirsin daha da.. Ama fazla gülemezsin de, çünkü bilirsin aðzýn kulaklarýn varana kadar dudaklarýný büzer de boþaný verirsin ýslak duygularýný.. Hem nefretin akar böyle, hem de sevgin.. Ne kadar biriktiyse o kadar akar.. Ama ona ulaþýr mý acaba yol olup göz yaþlarýn. O da hissetsin istersin o an.. Onun da içi kararsýn en az benimkinin yarýsý kadar.. Ama sen kaðýttan gemiler bile yüzdürsen akan hatýralarýnda , onun aklýnýn ucundan bile geçmez..