Online Üye
Online Ziyaretçi
Sahranın en suskun sahnesinde
Kör kuyular vardır, sırrı manidardır
Hangi ibret sayfasını açsan hazandır
Umutları solmuş canlar hala niyazdadır
Garip bir hüzün düşer yüreklerine
Sabrın ve teslimiyetin çile çehresinde
Hasrettir cehti için yola düştüğü ümide
O an boyun büktüren çaresizlik vaktine
Garibim mehtabın en güzel suhuletinde
Hülyalara dalar lahzanın durmayan halinde
Göz yaşarır, zihin daralır, gönül ağlasa bile
Can başkadır, sevdasına ramdır ecel gelse de
Tarihleri devirir, göçüp gidenleri geri getirir
Her nefesin umutlarında kim bilir ne gizlidir
Sır bu bakımdan şehri kabil olmayan ülfettir
Her şiir umuda gebedir, yoksa kelam niyedir
Hasretin sürgününde olan nice çaresizler var
Umutla bahtına bakar, gözyaşlarıyla sabahlar
En yakına mütebessim bir eda hicranını sunar
O an nasılda rahatlar, ümitleri ati için an sayar
İnsan ruh ve kalbin muvazenesinde ki akıldır
Aşk, sevda vecdinde anlam bulan, umutlardır
Beden zamanlıdır, aşk namütenahi olan farktır
İnsan bu manada ölümsüz olan vicdani sanattır
Mustafa CİLASUN