1_ İnkarcılar dünyanın sarmıştı gövdesini Gözlere mil çekerek, örtmüştü perdesini Ha koptu ha kopacak derken küçük kıyamet Beklenen güneş doğdu bitti mazlum çilesi İnkarcının nihayet sonlanmıştı hilesi Hayalde bile zordu insan muhayyilesi!
Bu gelen kimdi böyle hangi ledün sultanı Dilinde ballı kelâm gönüllerin hakanı Kusurlu akıllardan ruha yansırken hâlet, Gönüllere hükmedip, diyen kimdi! ’Merhaba’ On sekiz bin âleme verip sevgiyle caba Putlar yüzüstü düşüp hepsi olmuştu heba
2_ Varlığın müjde idi şu yekpare dünyaya Mübarek ayağınla dağ, taş yürüdün yaya Çöller serabı gördü, ümmetinse adalet Göklerde ise kuşlar ediyordu semazen Bitap düşmüş nefesler senle alınca düzen Müşriklerin yüreği, kendine oldu mahzen!
Şüphesiz medet diyen dilin büyük kavgası Tasarruf eden gönlün mahşerlik kasırgası Tevhid-i irfan ile son bulunca cehalet Birlik beraberlikle önemliydi fütüvvet Yeryüzünde fâniye teselliydi uhuvvet Ve, bütün bu olanlar seninle buldu kuvvet
3_ Andolsun ki insanlar seni her gün anmakta Salât-u selamlarla ’Resul’ diye yanmakta Lisanlardaki cümle sende bulsa sükûnet, Duysa; ’şefaat’ diyen dillerini Efendim. Güftesinde sen kokan güllerini Efendim Sür yüzlere ne olur ellerini Efendim.
( Efendim 2 başlıklı yazı Nezahat KAYA tarafından 20.04.2014 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. ) Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
