Haber göndermişsin "Nasıl ki diye"
Nasıl olacağım
Bir güneş öldürdüm kollarımda
Bilmem söylediler mi hiç bir şey olduğumu
Unutulmuş tinimle haşır neşir kör gecelerdeyim
Sana vermiştim varlığımı
Şimdi hiç bir şeyim.
Her gece olduğu gibi
Az önce de "Çepeçevre sarmıştın benliğimi"
Maziden sadece acılar kaldı içimde...

İlkbahar sıcaklığını solurken
Yine sensiz yaz akşamlarına hazırlanıyorum...

Bu yaz da yine gezineceksin açık mavi gökte
Ben şiirler okurken, sen bulutların arasında seyredip
Dinleyeceksin
Yapraklar titreyecek hafif rüzgarlarda
Esintsini hissedeceksin ta oralarda
Ve bir gün aç gözlü toprağa sunacaksın beni...

Sözlerim endişelendirmesin seni
Toprak her canlının muradıdır
ona karşı sevgim hassas ve tarifsiz
Yalnız
Dilerim Tanrıdan! Bir kez daha göreyim yüzünü
Yoksa bitmeyecek bu satırların hüznü...

Bu dönüşsüz seferden korkmuyorum inan
Biliyorum 
Dünya benden sonrada devam edecek körpe filizleriyle...

Ve ben toprağı gözyaşlarımla sularken
Yeşil otlar bürüyecek her yanımı
Düşünsene ne kadar şanslıyım
Belki sen uzaklardan dua da edersin bana
İncecik parmaklarını açarsın Allah'a
Çakmak çakmak olur gözlerin
Kim bilir? Belki iki damla göz yaşı da akıtırsın
Anneme ağladığın gibi...

İşte böyle benim halim:
Rüyalarımın yegane misafiri
İşte öğrendin
Halen us'umla ruhum arasındasın
Özgürsün belki ama, halen ben de tutuklusun
Bir tunç içinde saklıyorum seni...

Hayatın acı meyvesini yeterince topladım
Şimdi artık sevdalısıyım toprağın...

Şiir ve Yorum Mehmet Fikret ÜNALAN