Bir Çocuğun İpiyle İndim Yalnızlığa
çözülmemiş çilelerdenbir 'ben' konmuştu çocuk kucağıma/
upuzun bir ipmiş yalnızlık..
gökyüzü metaforuna bağlandım
çektim çekeledim renkli uçurtmaları
sarıldım boynuna düşerken umutlarımın..
kan kırmızı akıyordu hayat..
sevda kuyruğunda gördüm ipsiz palyaçomu
elinden kaymış anı olacaklarım/..güldüm..
göz yaşımı tutuyordu hüzün cambazı..
çevrildim kaytanlı kabaralı topaçlarda..
kandırdım karanlığı
yazı ve turalarla..
günışığıyla boyadım her geceyi..
ip atladım engelsiz koşularda
yetişemedim nefesine sergüzeştin
takıldığım gölgesine tutundum
çocuksu aşkımın iplerinin ..
uzun bir yoldu ve..ortada kuyu vardı..
bir kenarında
adam asmaca oynuyordu kağıt kalem
başlıyordu yorgunluk..
çekti ipimi
içimdeki çocuk
incecik bürümcük
ilmeğin ucundaymış
yalnızlık../sonunda bir göçük
altında
sessizce duruyordu
hiçlik..
(
Bir Çocuğun İpiyle İndim Yalnızlığa başlıklı yazı
tutsak yelve tarafından
3.05.2014 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
