Online Üye
Online Ziyaretçi
Zamanın küf kokulu zaviyesinde bakıyorum hayata
Hayat mı bu ey firari düşlerim?
Gül kızılı firkât afaklarında savrulurum
Kaç fırtınanın yorgunu yüreğime sor
As kirpiklerimin intihar yamaçlarına cümleleri
İçimde şiirler yazan kadın ıslanıyor
Katip melekler şahit şüphesiz
Dem sancılarıyla büyür kavuşmasız saadet
İnkâr etmiyorum sesin soluğun büyüttü bu sevdayı
Şimdi bir yokuşun tırmanışıyla takatsiz bedenim
Bu kentin kaldırımlarında yalın ayak bahtsızlığım
Çaresizce kaçtığım avuntu şarkılarını unuttu kulaklarım
Sar diye yaralarımı ölüm öncesi göçmüştüm kentine
Artık çok geç kırık kanatlarımı saramazsın
Saklı gülüşlerimi çaldığın gün
Eski bir anı oldun yakılan şiirlerimin satırlarında
Can körpe bir yolculuğa çıkar
Amansızca kaybolur iz bırakan mazi
Değil mi ki sildin defterden beni
O zaman anladım bezm-i elestte rastlamamış ruhlarımız!...
/Bir vedalık hatırın dolaşıyor hala damarlarımda/
Nuray AYHAN...