Size emanet kalsın bir kaç soluk sayfası Gerisi bende saklı bu hayat hikâyemin Nasılsa üç gün sonra kalmaz gönül vefası Hisseden yüreklerde söze dolanan yemin Eklenmeden cümleme kaybolup yitiyorum Gün dönmeden üstüme bu elden gidiyorum
Fiyakalı tavırlar hatırlatıyor bana Dost bağından usulca git gide eksilmeyi Hasret çöküntüsünde kalarak yana yana En son ayak izimi unutarak silmeyi Taş duvarlar üstünde gül olup bitiyorum Gün dönmeden üstüme bu elden gidiyorum
Neyi anlatsam bilmem hüznümün son deminde Alnımdan akıttığım boncuk boncuk teri mi Aceleci yanımla yer bularak zeminde Yorulmuş bedeni mi, ondan yorgun seri mi Canımı candan eden uykuyu s/atıyorum Gün dönmeden üstüme bu elden gidiyorum
Bu ne büyük randevu koskocaman fark ile Not düşmüş, kazıyarak elimin nasırına Ömrümü alt üst eden dönüp duran çark bile Beni hatırlatacak yüzyılın asırına Siz varın oyalanın, kendime yetiyorum Gün dönmeden üstüme bu elden gidiyorum.
( Gün Dönmeden Üstüme başlıklı yazı Nezahat KAYA tarafından 17.05.2014 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. ) Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
