Ağ(r)ısı çöreklenmişken teyel teyel üstüme gitmelerin
Çığırtkan naralar atar martılar 

Oysa; 
Daha dün gülüşlerimden yazdığın şiirleri okurdun
Aldanırdı yüreğimin çocuksu telaşları

Alaturka hayallere dalardım İstanbul tüm şiirlerinde
Sahillerinde ışıldayan gözlerim ve yokluğunun çırası yanmış

Son bir ümit yitirilmiş düşlerde tecelli eder mi vuslat
Unutulmuşluğun yorgunu yaralarım derinden kanar

Yine dağıttın umutlarımı sebepsiz yere esen rüzgâr
Geliş vakitlerine bahşedilmiş dualar sürdüm dilime

Haykır ne olur! adımı
O son vapurun yanaştığı iskeleden

Boğazımda düğümlenen tüm şiirler İstanbul tüter
Nisan Mayısa demlenirken işgal altında ki türabım
Hasretini çeker genzine iyot kokan kıyısız tenhalarından

Hiç bu kadar kifayetsiz kalmamıştı kelimelerim
Ruhumun girdaplarında çöreklenen azabın resmini çizmekte

Ey; 
Elleri şiir kokanım!
Sükûtunun yokuşlarında yoruldu gözlerim
Kaybettiğim nem varsa uğrunda boğuluyor boğazın dalgalarında

İzin ver bu baharda cümlelerimden umutlar uçurayım sana İstanbul!
Hücrelerime sinmiş aşkın susuzluğumu bozan tadı
Nafile bir ibadetin sunduğu hazdır kollarında can vermek
Ey; elleri şiir kokan İstanbul!


Nuray AYHAN...



 

( Ey Elleri Şiir Kokan İstanbul başlıklı yazı Nuray AYHAN tarafından 21.05.2014 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu