Online Üye
Online Ziyaretçi
Sayısız ikilem,
Naif yüreği dağlayan
Nice betimleme;
Adı insan,
Tabir-i caizse.
Muhakeme denen bellek
Ya, düş ötesi o gizem;
Dışı parlak
İçi adeta boş bir
kütle.
Onlarca yanılgı
Dipsiz kuyuda saklı
Ve binlerce sanrı.
Tut ki bir yalan
Gerçek addedilen
Susmalı dilin
Haklı bile olsan…
Neye yarar, söyle
Kimin umurunda
Kim tutar elinden
Ya da kim çıkarır
Düştüğün delikten.
Gül daima
İçin kan ağlasa da
Tut içinde tüm birikeni
Sus, konuşma asla
Yanıp tutuşsan da.
Önce Allah sonra
benliğin
Nefret dahi etme
Sana kin besleyenden.
Sevgi değil mi, işin
özü
Tutsan da içindeki közü
Rağbet etme yalana
Hep sığınmadın mı
Yaradan’a.