Üç Ev
(Kötü kalpli bir adamın eseriyim, okundukça yığılan.)
Her ayrıldığımda baş ucundan
Kıyamet kopuyor havada
Sinirleniyor bulutlar
Yağmur yağmur akıyor "özlem"
Hasret hasret tınılıyor ses!
Kızgınlıktan kapkara kesiliyor gece
Gece...
Her bıraktığımda ellerini
Ellerinden kopan cennet
Gökyüzünden nur gibi
Yağıyor yanaklarıma ...
Öyle ağlıyor ki
Sanki biz bütünün parçalarıyız
Ve yapboz her bozulduğunda
Küsüyor tüm hayvanlar
Aç kalıyor bulutlar
Bir demet beyaz aşka...
Mutsuzluğa seriliyor "hava"
Üşütüyor
Bana niye kızıyorsa!
Yenik düşen yollara kızması lazımken halbuki
Aslında çok değil
"Üç" ev uzağımdasın
Öyle ki;
Her aralığından özlem akıyor gözlerime
İsyan ediyor kollarından ayrılışıma
Doğanın yeşili
Sana susayan tenimi
Doyuruyor yağmur
Öyle sert esiyor ki rüzgar
Seninle her kavga edişimde...
Kaybetme öfkesi salgılıyor gece
Bak yine gece
Hava yağmurlu
Ve sen...
Üç ev uzağımdasın
Her aralığından özlem akıyor gözlerime...
(
Üç Ev başlıklı yazı
Yadigar tarafından
29.05.2014 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
