“ Benim kalbim temiz” sözünü hemen hemen herkes bilir. Birçok insan “benim kalbim temiz, benim kimseye zararým yok ya da Allah içimi biliyor ” gibi kalýplaþmýþ olan bu sözleri söyleyerek vicdanlarýný rahatlatmaya çalýþýr. Kendisini, temiz kalpli biri olarak ilan ederek, çevresinde bulunan insanlarý da buna inandýrmaya çalýþýr. Fakat Kur’an’ý Kerim’e baktýðýmýzda, Allah’ýn emir ve yasaklarýný gerektiði gibi yerine getirenlerin ve Allah’tan samimi olarak korkanlarýn kalplerinin temiz olabileceði çok açýk bir þekilde anlatýlmaktadýr.

O halde bir insanýn kalbinin temiz olmasý için, Kur’an’da bildirilen emir ve yasaklara çok titizlik gösterip, Allah’tan da çok derin bir korku ile korkmasý gerekmektedir. Kiþinin, kendi deðer yargýlarýna göre kalbinin temiz olduðunu ilan etmesinin, Allah katýnda hiçbir geçerliliði yoktur. Ayrýca, kalbinde Allah korkusu olmayan bir insanýn, kalbinin temiz olduðu iddiasýnda bulunmasý hiç inandýrýcý deðildir. Bu þekilde düþünen bir insan, sadece kendini aldatýr.

Kur’an ahlakýna göre bir insanýn, zaman zaman ihtiyaç içinde olanlara yardýmda bulunmasý, kimseye bir zararýnýn dokunmamasý, bazý ibadetleri yerine getiriyor olmasý kalp temizliði için yeterli deðildir. Tevbe Suresi’nde, bu konuyla ilgili bir örnek verilir;

"Hacýlara su daðýtmayý ve Mescid-i Haram'ý onarmayý, Allah'a ve ahiret gününe iman eden ve Allah yolunda cehd (mücadele) edenin (yaptýklarý) gibi mi saydýnýz? (Bunlar) Allah Katýnda bir olmazlar. Allah zulmeden bir topluluða hidayet vermez." (Tevbe Suresi, 19)

Ayný þekilde, Bakara Suresi’nde de bu konu, baþka bir örnekle açýklanýr.

"Yüzlerinizi doðuya ve batýya çevirmeniz iyilik deðildir. Ama iyilik, Allah'a, ahiret gününe, meleklere, Kitaba ve peygamberlere iman eden; mala olan sevgisine raðmen, onu yakýnlara, yetimlere, yoksullara, yolda kalmýþa, isteyip-dilenene ve kölelere (özgürlükleri için) veren; namazý dosdoðru kýlan, zekatý veren ve ahidleþtiklerinde ahidlerine vefa gösterenler ile zorda, hastalýkta ve mücadelenin kýzýþtýðý zamanlarda sabredenler(in tutum ve davranýþlarýdýr). Ýþte bunlar, doðru olanlardýr ve müttaki olanlar da bunlardýr." (Bakara Suresi, 177)

Ayetlerden açýkça anlaþýldýðý gibi, Allah rýzasý gözetilmeden, gösteriþ amaçlý yapýlan yardýmlarýn ya da iyiliklerin hiçbir deðeri yoktur. Bu zihniyetteki insanlar, kendi çevrelerinde, iyi bir insan olarak tanýnmaktan öteye gidemezler. Müslümanýn amacý ise, etrafýnda sadece ” iyi bir insan” olarak tanýnmak deðildir. Samimi bir Müslüman’ýn tek amacý, Rabbi’nin rýzasýný ve hoþnutluðunu kazanmaktýr. Mümin, Allah’tan hiçbir þeyin gizli kalmayacaðýný bilir. Allah, insana þah damarýndan bile daha yakýndýr. Bu sebeple, kalbimizin temiz olup olmadýðýný da, Allah bizden daha iyi bilir. “…sizin saklý tuttuklarýnýzý da, açýða vurduklarýnýzý da bilir. Allah, sinelerin özünde saklý duraný bilendir. (Tegabün Suresi, 4)”

Gerçek kalp temizliði için, insanýn nefsinde barýndýrdýðý tüm tutku ve hevalarýndan arýnýp,  selim bir kalple Allah’a baðlanmasý þarttýr. Kalbi temiz olan bir insan, derin bir aþk ile Allah’a baðlý olmaktan, Allah’ýn rýzasýný gözetmekten, Allah’ýn emir ve yasaklarýný harfiyen yerine getirmekten, Kuran’a sýký sýkýya baðlý olmaktan ve her an Rabbiyle kalben baðlantý halinde olmaktan, sonsuz mutluluk ve huzur duyan insandýr.

"Bunlar, iman edenler ve kalpleri Allah'ýn zikriyle mutmain olanlardýr. Haberiniz olsun; kalpler yalnýzca Allah'ýn zikriyle mutmain olur." (Rad Suresi, 28)