Dünya Ýçinde Dünya

Doðduðumda baþladý, yürekten gelen çýðlýk,
Patlayan tomurcuktum, dünya içinde dünya..
Sonsuz þefkatin eli, memeden verdi saðlýk,
Annemin kucaðýnda, rüya içinde rüya..

Geldiðim dünya neydi, nerede baþlýyordu,
Bir lokma et parçasý, neye dönüþüyordu,
Aklým, ruhum bedene, nereden giriyordu,
Rabbimin hikmetinde, ziya içinde ziya..

Gözlerimin ilk önce melek miydi gördüðü,
Beni sevip okþarken, hep baðrýna bastýðý,
Kendi yerde yatsa da, koluydu tek yastýðý,
Gözlerime baktýkça, hülya içinde hülya..

Aldýðým her nefesin, ardýnda duracaktý,
Küçük, büyük hatamý üstüne alacaktý,
Benim için kendini, yürekten yoracaktý,
Anam çok genç býraktý, dua içinde dua..

Aklýmdan çýkamadý, manidarca müþfik ses,
Her “oðlum…” deyiþinde, içime aktý nefes,
Baba kaptan olmazsa, dertlerin çelik kafes,
Hem kýlavuz, hem kaptan, derya içinde derya..

Ýçten yanýk sesiyle okumuþtu kulaða,
Ezaný sindirerek, isim vermiþ oðul’a,
Aldýðým her kararda soluk oldu soluða,
Annemi bekletmedi, kabir yanýna kabir..

Anam, babam gitti de, biz olduk ana baba,
Bizler kol kanat gerdik, bizden olan yavruya,
Hayat devam edecek, baki kaldýkça dünya,
Bir anda son bulacak, ömür içinde ömür..

Biz insanlara düþen, bakýp ta ibret almak,
Madem ki insan olduk, insan gibi yaþamak,
Herkese nasip olmaz, ana ve baba olmak,
Kýymetini bilmeli, sabýr içinde sabýr..

01.03.2008
Necati ÞÝMÞEK
Ankara


1985 yýlýnda 41 yaþýnda Mide kanserinden vefat eden caným annem ve üç yýl sonra 1989 yýlýnda 47 yaþýnda Kalp Krizinden vefat eden caným babam...
Hiç aklýmdan çýkmayan nurlu yüzleriniz ve kulaðýma küpe olan sözleriniz, nasihatleriniz...
Size doyamadan terk ettiniz ya...
Boy boy torunlarýnýz oldu.
Mürüvvetini göremediðiniz iki kardeþim daha evlendi, çoluk çocuða kavuþtu...
Rabbim mekânýnýzý cennet eylesin.
Yattýðýnýz yer nur olsun...
Dualarým hep sizinle ve ümmeti Muhammed’in tüm terk-i diyar edenleriyle...