Demir kapılar arkasında
Zincire vurulmuş gibi hissediyorum kendimi.
Ruhum sıkılıyor.
Sanki biri diyor, kapat gözlerini.
Bir ağırlık,
Ve bir de, korku çöküyor yüreğime
Sanki bir daha, uyanmayacakmışım gibi.
Ağırlaşıyorum.
Sorsam..
Kendi kendine evham yapıyorsun diyorlar.
Yapma diyorlar.
Anlamıyorlar derdimi.
Oysa ben, günlerdir aynı rüyayı görüyorum geceleri,
Ve ben, aynı rüyanın etkisindeyim.
Beğenmiyorum halimi.
Bu bir işaret’ midir, bana gösterilen
Yoksa..
Bir haber’ midir, gaipten gelen
Acaba...
Zaman, zaman dalıp, dalıp gidiyorum
Uzaklara bakarken.
Ve bazen iki damla gözyaşı süzülüyor yüzlerimden
Hayaller içindeki gözlerim, ağlarken.
Neden oluyor,bu bilmem.
10 Temmuz 2014-07-10
Antalya
Ahmet Yüksel Şanlı er