Tanıyamıyorum kendimi neden mi ?
İnsanları karşılık beklemeden severdim şimdi ise onlara karşı güven duygum yok sevgim azalmaya başladı insanlara.
Kendi kabuğuma çekiliyorum yavaş yavaş, çekilirken çevreme bakıyorum ve çevremdeki hayatlara, herkes herkesin kuyusunu kazar oldu. Küçüğün büyüğe, büyüğün küçüğe, saygısını yetirdiğini görüyorum ve kahroluyorum.
Sevgi ve saygının yerini menfaat ve para almış. Bizim çocukluğumuzdaki oynanan oyunlar bile değişti. Eskiden sokaktan gelen çocuk seslerinin yerini şimdi ise; araba sesleri aldı . Çocukken oynadığımız oyunların yerini, bilgisayar oyunları aldı.
Teknoloji bütün hayatımızı kapladı. Misafirlik kalkmış eskiden misafirliğe gidilir oturulur karşılıklı sohbetler edilirdi çaylar kahveler içilirdi şimdi ise fecebook, msn ..... sanal alemlerde sohbetler ediliyor bilgisayar kapatıldığı an unutulup gidiliyor. Tabi ki ortada bir gerçek var biz teknoloji kullanmayı bilmiyoruz, bize zarar veren yönlerini bulup kullanıyoruz. Oysa teknolojiyi gerçek anlamda kullanmayı bilseydik şimdi bu halde olmazdık, insanlıkta...
Eskiden aşıklar ölene dek unutmazlardı aşklarını, acının tiryakisi olurlardı.Yeter ki sevdiğim olsun yanımda olsun soğan ekmek yesem olur derlerdi. şimdi ise ''sevgilim olsun, arabası, telefonu en son çıkan model olsun.....bunlar olmazsa gerisi boş '' der, oldular .
İnsanlar aza kanaat etmeyi unuttular hep fazlasını istiyor oldular. Çocuklara oyuncak araba alırsın çocuk model ismi söyler, bebek alırsın ''sindi... bebek ''olsun derler oysa biz çocukken yeter ki arabamız, oynayacağımız bir bebeğimiz olsun der (model marke...vs bilmezdik ) olduğu zaman dünyalar bizim olurdu. Oyuncağımızı narın kullanırdık kıyamazdık oynamaya, oyuncağımızla uyurduk, kalkardık . Hangimiz saklamadık ki çocukluğumuzdaki oyuncağımızı hatıra diye. Mutlaka en çok oynadığımız oyuncağımız hala saklıdır evimizin bir köşesinde ....
Her şey çok ama değer yok.Mutlu olamıyoruz . Hep daha fazlasını istiyoruz, insanlığımız yok oluyor.
Eskiden mahallemizde evler topraktı, evlerdeki insanlar sevgi doluydu şimdi binalar betona döndü, insanlarda betona dönüşüyorlar ve sevgileri yok oluyor.Nereye gidiyor insanlık...
Unuttuk hayat çok kıssa, her şey geçici bir gün biz de göç edeceğiz bu dünyadan...
Her şey geride kalacak, gerisi baki kalacak. tip ki bizden önce yaşayıp göç edenler gibi toprak olacağımızı, unutmamalıyız.
Tanıyamıyorum kendimi....Nereye gidiyor? insanlığımız.
(
Tanıyamıyorum İnsanları başlıklı yazı
beyhan ilhan tarafından
10.07.2014 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
