Ellerim tutmaz oldu şiir yazmaktan,
Dert ortağım oldu kağıt ve kalem
Belki bir Orhan Veli değildim ama
Süleyman Efendi ile kader ortağıydık.
Çünkü ikimizde acılara sahiptik
Onun ki belki geçici bir nasır,
Bendeki özlem ise geçmeyecekti bir asır
Karnım aç değildi belki, fakat
Açlıktan ölmediğine sevinen,
Siyahi bir çocukla da denk sayılırdık,
O yemeğe açtı,ben ise sana açtım
Ben sana hep kalbimi açtım
Ama sen gelmiyordun ya ben hep alıngaçtım
Güneşi batan bir şehir gibiydim bazende,
Şehir güneşsiz karanlıktı,
Ben ise sensiz yalnızdım
Ertesi gün güneş tekrar doğacaktı
Lakin sen yine olmayacaktın.
Ama unutalım gitsin...
Bakma unutalım dediğime
Unutmak ne mümkün seni,
Sadece avunacak bir iki lüzumsuz işim var,
Sigaram,uykum ve okuduğum romanlar
Sen her aklıma düştüğünde bir sigara yakıyorum;
Ölüme bir adım daha yaklaşmak için
Sen her aklıma düştüğünde uyuyorum ki;
Uzaklaşayım az da olsa gerçeklerden
Ve...
Sen her aklıma düştüğünde yeni bir romana başlıyorum;
Başkalarının hikayeleriyle seni unutmaya alışabilmek için
Ama ne fayda...
Seni unutmak kolay mı sanıyorsun?
Seni unutmak hayatın sonu demekmiş ya!
(
Her Aklıma Düştüğünde başlıklı yazı
Volkan tarafından
13.07.2014 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
