Tek bir kelimeden
çıktım yola:
Adına yalnızlık denen
şu garip sanrı.
Tekil yalnızlık
kimimizin içine düştüğü
O tek yönlü yanılgı.
Çoğula geç bakalım
Al boyunun ölçüsünü
Mümkünse yet
İstersen yalnızlığına
eşlik et.
Sayısız bir kitle
Birbirinden mustarip her
kim ise
Ya da yanında,
kollarında
Kolaysa başa çık
O iki kişilik yalnızlık
ile.
Bir deli kuyuya taş
attı atalı
Sanır mısın ki kolay
İçine düşse de kırk
akıllı.
Ben çoktan savdım
sıramı.
Adı yalnızlık
Bazen tekil bazen çoğul
Onca asır geçmiş
Bazen mihrabı yerinde
bir döngü
Bazen ser sefil.
Kolaysa um ya da umut
et
Bin yıl geçse de
Sen yine sabret.
Sar filmi en başa
Sor aynalara.
Ne sancısı geçer
yüreğin
Ne de sevdiğine
hükmedersin
Olsa olsa içinde yaşar
Ve hissedersin
Üstelik kim ne derse
desin…
Şarkılar, demli şiirler
Çağıran uzaklardan
O yıldızlar ışıl ışıl
göz kırpan
Kim ise elimizden tutan
Uzak ya da yakın
İstediğin kadar paye
biç
Yaşadığın kadar
yalnızsın.