… AYRILIK AŞKA
YAKIN YAŞIYORDU…
ayrılık
aşka yakın yaşıyordu
ıslak ıslak düşüyordu maviler gölgelere
cebimde
mavinin sırrı
yüreğimde
yokluğuna alınmış tek kişilik bir bilet
yeni
yetme bir yalnızlığın hakkını veremiyorum
terk
edemiyorum izini sürdüğüm aşkını
uzak
kaldım teninden
uyumalıyım
gölgem
cirit atıyor sokaklarında
kasabamın
tenhalığında düşüyorum ayrılığımızın yollarına
ışıklar
sönüyor, kör oluyor uykularım
zihnimin
en boş hücrelerinde tutuşuyorum
kapısız
odalarımda bitiyorum Kerem gibi
gem
vurmadan,
korkularımı
ve heyecanlarımı ,bırakıyorum bahçene
en
mavi gözyaşlarımı ayrılığa ısmarlıyorum
gidişine
susuyorum
gelsen
,horona durur kelimeler
fermuarı
indirilir cümlelerimin
bu
şehre fazlalığım var
huzura
indirgenmiş bir dinginlik bekliyorum
şimdi
bu kentin yanından gelip geçen
otoban
gibiyim
silindir
geçmiş sanki üzerimden
mavi
kalmadı,tükendi
içinde
saklanabileceğim…
aklımın
zamanından sildim
hüzünlerime
gömdüm
seni….
…
meğer
ne çok sevmişim seni
ama
ayrılık
aşka yakın yaşıyormuş
süleyman altunbaş...bafra...27.07.2014...saat: 01:25