CANIN ACIR

Gönlümü tasa vurdum toprak varken,
Su başında sırası karışmış gam küpü gibiyim.

Biraz çıplak biraz güneşsiz,
Üşüyorum ayağımın tozu alınırken.
Yürek kafesim yalanırken yalan rüzgara,
Özgürlüktür düştüğüm beter kokan duvarlara.

Ahtlarımı buket yaptım hayata armağan,
Olur ya belki oda sığınacağım son liman olur.
Kızıl kara yemin düşler yıldız dökerken gökten,
Kimbilir sarılmadan düşer belkide fırça elimden.

Bülent Kaya
29/07/2014/İstanbul
( Canın Acır başlıklı yazı YuReKiKLiMi tarafından 7/30/2014 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu