***…Sözde Sevda…***

Bak bir varmýþ,bir yokmuþ geçmiþ zamanda, 
Bir çift yürek yaþarmýþ,ýrak diyarlar da. 
Nasýl olmuþsa olmuþ,karþýlaþmýþlar bir gün 
Ok yaydan fýrlamýþ,yüreklere saplanmýþ. 
Kapanmasý imkansýz gönül yarasý açmýþ. 
Bizim masal da iþte rüya gibi baþlamýþ.

 
Göz göze bakýþmýþlar,derinliðe akmýþlar 
Sözler kelepçe olmuþ,anahtarý kaybolmuþ. 
Ýkisi de sevmiþ ölesiye,öyle sanmýþlar oysa. 
Biri gerçekten sevmiþ, sevda çölünde yanmýþ 
Diðeri kanatlanýp,bulutlarda uçuþmuþ, 
Gördüðü her çiçekten arý gibi bal almýþ 
Ayaklarý bir türlü topraða ulaþmamýþ. 
Biri söz de gülerken, için için aðlarmýþ 
Diðeri ise hâlâ masallarda yaþarmýþ 

Ýþte tam o sýrada, birden olanlar olmuþ 
Ýlâhi adâlet ,haktan zembille inmiþ 
Bir tufan kopuvermiþ sanki kýyamet gibi 
Bulutlardaki yüreði, topraklara savurmuþ 
Yüzü gözü toz,çamurlara bulanmýþ, 
Islanmýþ kirpikleri, kanayan yüreðiyle 
Sendeleyerek kalkmýþ,çevresine bakýnmýþ, 
Yürümeyi unutan, ayaklarý yerdeymiþ 
Pembe gözlükleri de artýk param parçaymýþ. 

Arkasýnda günâhlar, önündeyse hesaplar 
Sanki arafatta gibi, öylece kalakalmýþ. 
Bir ses duymuþ uzaktan, anlamaya çalýþmýþ 
Ellerini kaldýrmýþ Allah’tan af dilemiþ 
Ama nâfile… 
Geride kalan artýk, inkar edilmiþ aþklarýymýþ. 

Hayat Allah’ýn lütfu ise eðer insanoðluna, 
Baharlar en güzel armaðansa, 
Ýrem bahçesinde helinli bir tepside

sunulmuþsa zemzem, 
Ve haktan verilmiþse sevgi, yüreklere 
Deðerini zamanýnda bilemediyse fâni, 
Ýster “þafak” doðsun,isterse “nur”… 
Her þey nâfile…. 
…. 
Günümüz aþklarýna, masal vâri bir þiir…

özde deðil söz de sevdalara...

Þafaknur YALÇIN