GÖZLERİN

Hazana sarılıp yaprak dökerken 

Sevgiyi yeşerten candı gözlerin 

Kararan özüme ışık beklerken 

Geceyi bitiren tandı gözlerin. 

Gözlerin gözüme değdiği zaman 

Gülümsedi güneş,güldü asuman 

Sarmışken dağımı karlı kör duman

Bir meşale gibi  yandı gözlerin .

Yeşil kadehlerde sunup şarabı 

Aldı aklım etti beni turabı .

Yağmur sonrasında ebem kuşağı

Vuslatı bahşeden andı gözlerin.

Ne sitemi vardı ne de çilesi

Yoktu bakışların tek bir hilesi 

Kuşatıldı baş eğmezin kalesi

Bayrağı çektiren handı gözlerin .

MELAHAT ÇETİNKAYA