3 Nisan 2013
 
Aslýnda yukarýda tarih yazdýðýna bakmayýn. Ben atmadým o tarihi. Kim niye attý onu da bilmiyorum. Hem tarih nedir ne iþe yarar neden atýlýr onu da bilmem. Ama þimdi merak etmedim deðil. Neyse… Göründüðü kadarý ile bu aralar hayat çok daha güzel. Her yer yemyeþil. Kuþlar ötüþüyor, arýlar výzýldýyor. Sürü de daha bir keyifli. Bað bahçe çiçek verdi. Aðaçlar ufak ufak meyveye durdu. Geçen yýlý da hatýrlýyorum az buçuk. Çok küçüktüm o zaman. Yine her yer böyle yemyeþildi. Ama doðrusu benim için çok anlam ifade etmiyordu bu uçsuz bucaksýz yeþillik. Aðaçlarýn dallarý. Þu koca çýnarýn gölgesi. Hiç hiçbir anlam ifade etmiyordu. Bir anam vardý iþte. Birde ikizim. Ha birde anamýn bir çift memesi. O bir çift memedeydi ikimizin de gözü. Hep bir yarýþ içindeydik. Hangimiz daha çok emecek diye. Eee hayat böyle iþte. Sanýrým büyüdük. Bir süre önce anam bizi memelerine yaklaþtýrmaz oldu. Bu arada etraf küçük veletlerden geçilmez oldu. Anamýn da var yanýnda bir tane. Nerden geldi nerden çýktý anlamadým. Sinir oluyorum ona. Hatta tüm veletlere.
 
Hayat çok monoton bu aralar. Gerçi ne zaman monoton olmadý ki.  Sabah gün ýþýyýnca bir hareket baþlýyor. Ýçimizde en irimiz olan önümüzde gidiyor. Ha onun adýný ben koydum bu arada. Kýyým. Ýri kýyým.  Biz hepimiz onu takip ediyoruz. Sürüde herkes korkuyor ondan. Beni pek sevmiyor zaten. Ama ikizimi çok seviyor. Bu aralar sürekli ikizimin kýçýný kokluyor. Benimkini koklamýyor hiç. Gerçi ikizim ile kýçýmýz farklý ondandýr belki. Bir iki yaklaþacak oldum Ýri Kýyým’ýn yanýna. Çok sert baktý. Týrstým. Hele biraz daha büyüyeyim hele.  Ha birde þu iki ayaklý uzun meymenetsiz. Aslýnda oda dört ayaklý. Ama yürümek için ön ayaklarýný hiç kullanmýyor.   Kýl oluyorum ona. Islýk çalýyor. Garip sesler çýkarýyor. Baðýrýyor. Geçen ilerde misler gibi çiçekler gördüm. Sürüden ayrýlayým dedim. Bin piþman etti beni. Hep elinde taþýdýðý nar çubuðu ile sýrtýma bir vurdu. Akþama kadar caným yandý. Ama Allah var öðleye doðru dere kenarýnda cebinden çýkarýp üflediði o þeyden çýkan ses hepimizi mest ediyor. Garip huylarý da var. Geçen baktým bir kayanýn gölgesine çekilmiþ, þalvarýný aþaðýya indirmiþ, çiþ yaptýðý þeyiyle oynuyor.
 
Çiþ yaptýðý þey deyince, benim çiþ yaptýðým þeyde de gariplikler var bu aralar. Kendi kendine büyüyor. Sonra hepimizi peþine takýp götüren o Kýyýmýn yaptýðý gibi kýçý benim gibi olmayanlarýn kýçýný koklamak geliyor içimden.
 
Neyse iþte takýlýyoruz Kýyýmýn peþine. Dað bayýr yürüyoruz. Güzel yerlere götürüyor bizi Allah var. Tek amacýmýz var. Yemek. Yemek. Yemek. Baþýmýzý kaldýrdýðýmýz yok. Bunu çok sorguluyorum. Tüm sürü baþýný yere eðmiþ otlardan baþka bir þeye bakmýyor. Ama hayýr. Ben bu kadar sýradan olamam. Bir anlamý olmalý her þeyin…
Öðle arasý birkaç saat geçince artýk saat ne demekse o iki ayaklý bir iki ýslýk çalýyor. Hööyt diyor. Baðýrýyor. Anlýyoruz öðle saati geldiðini. Kýyýmýn ardýndan sürü halinde dere kenarýna iniyoruz. Güzeelce suyumuzu içiyoruz. Sonra herkes kendini bir kaya gölgesinin kenarýna atýyor. Özellikle iþte böyle sürü öðle uykusuna yattýðý zamanlar uyku tutmuyor beni. Þöyle bir dolaþayým diyorum. Ýki ayaklý meymenetsiz nar çubuðu ile üstüme yürüyor. Vazgeçiyorum tabi. Kafamý sokuyorum hemen sürünün içine. Yok bu iki ayaklý beni hiç sevmiyor. Birkaç kez göz göze geldik. Kýl oluyor bana.
 Off Þu yeni yetmelere sinir oluyorum. Yine etrafýmda koþturup duruyorlar. Bir rahat vermiyorlar. Hopluyorlar zýplýyorlar.  Anam… Anam yüzüme bile bakmýyor artýk. Amaan bakmassa bakmasýn. Ona ihtiyacým yok artýk. Kimseye ihtiyacým yok. Upuzun simsiyah kýllarým çatal gibi boynuzlarýmla krallar gibiyim ben.
Ýki ayaklý hareketlendi. Sürüde de bir hareket baþladý yine. Evet yine yemeye gidiyoruz. Ve güneþ batmaya yakýn her zamanki gibi geceyi geçireceðimiz, etrafý tahta çit ile çevrili üstü açýk evimize gidiyoruz. Siz aðýl diyorsunuz ona. Gökyüzüne bakýyorum. Gündüz etrafý aydýnlatan ýsýtýan güneþ yok artýk. Sonra gece gökyüzünde ýþýl ýþýl yanan þeyler. Çok çok düþünüyorum bu aralar…
 
 
21 Haziran 2013
 
Yukardaki tarihle ilgim olmadýðýný söylemiþtim. Tarihle benim ne iþim olabilir ki. Ben kimim? Neden yaþýyorum? Daha önce neredeydim. Nereye gidiyorum ?  Benden sonra ne olacak? Hem dur bir dakika! Benden sonrasý ne demek? Ben varým iþte. Ölüm ne demek? Olur mu öyle þey! Yaþýyorum. Hayat güzel yaþamak güzel. Meralar, yeþillikler, otlar güzel. Kýçý baþka olanlar güzel. Yiyorum içiyorum. Ýlelebet bu böyle olacak. Yarýndan bana ne! Tamam daha önce birileri ölmüþ olabilir, gözümün önünde sürüden birilerini kurt bile parçalamýþ olabilir. Ama ben  baþkayým. Ben ölemem. Hep var deðildim belki ama artýk hep varým. Böyle þeyleri düþünmemem lazým. Kafa yormamam. Ama hayýr yapamýyorum iþte. Galiba ben biraz hümanistim. Entel ve serserilik de var ruhumda bunu hissediyorum. Ama neden iri kýyýmýn peþinden gitmek zorundayým. Neden iki ayaklýdan bu kadar korkuyorum. Neden kýçý baþka olanlar bu kadar güzel gözükür gözüme. Same Savage’nin faresi, neydi adý. Ha tamam; Firmin. Firmin kadar bile olamýyorum. Gerçi ben onun gibi kütüphanede yaþamýyorum ki. Yaþasam bulurdum tüm sorularýn cevabýný. Ama yine de bir yerden baþlamalý o zaman. Nerden, sanýrým en yakýndan, kendimden.
 
Çift týrnaklý ayaklarým var. Hemde dört tane. Sonra uzun simsiyah tüylerim. Aðzým, burnum. Nefes alýyorum. Nefes veriyorum. Nefes alýyorum, nefes veriyorum. Sonra yiyorum. Ýçiyorum. Uyuyorum. Evet öncelikle bir adým olmalý benim. O iki ayaklý “Keçi” diye sesleniyor bize. Ama hepimize ayný isimle hitap ediyor. Sanýrým bu düzeni sorgulayan, anlamaya çalýþan, hayatýn üç beþ kavramdan ibaret olmadýðýný anlayan sürüde bir benim. Daha entel olmalý benim adým. Daha havalý egzotik. Buldum evet. Buldum. The Kechi. Benim adým The Kechi bundan böyle...   
Bu arada O iri tüylü þeyden bahsetmeyi unuttum size. Evet bizde tüylüyüz ama bu bize benzemiyor. Bizim tüyleriniz uzun ve siyah. Sonra daha sert ve daha asil. Bunun tüyleri beyaz ve ince. Boyu bizden küçük. Ama Kocaman bir kafasý ve kocaman diþleri var. Ýç güdüsel olarak önce ondan korktum. Ama zamanla onun kurtgillerden olmakla beraber bize zarar vermediðini hatta bizi koruduðunu hissettim. Ýki ayaklýnýn yanýndan ayrýlmýyor hiç. Çok gururlu bir hali var. Sanki MÖ 2000 yýlýnda yaþamýþ kahraman Sparta askerleri gibi böðürüyor bazen Hovvv Hovvv diye tok tok sesler çýkartýyor. Bazan da Uuuuuuuu Uuuuuuuuu diye bir uluma sesi çýkarýyor. Herhalde kendini Alexander Rybak sanýp, Mozartýn 9.Senfonisini seslendirdiðini sanýyor. Gel birde bize sor. Dayanýlýr gibi deðil.
 
18 Ekim 2013
 
Bir þeyler oldu bana bu aralar. Kafa yorduðum tek þey kýçý baþkalar. Sürü içinde garip þeyler oluyor. Kýçý baþkalarýn hepsi tuhaf kokuyorlar bu ara. Kýþkýrtýcý, baþtan çýkarýcý. Elimde deðil peþlerinden ayrýlamýyorum. Yemeyi içmeyi de unuttum. Onlarla olmak yemekten içmekten, hatta yeni açmýþ taze buðday filizini çiðnemekten bile güzel geliyor. Aklýmý baþýmdan alýyorlar. Sürüdeki tüm erkekler benim gibi. Kavgalar yaþanýyor. Çatýþmalar yaþanýyor. Aslýnda kavgaya gerek yok bana kalsa. Sürüde yeterince kýçý baþka var. Herkes birisi ile yakýnlaþsa. Birlikte yürüseler. Aðýlda gökyüzünde parlayan yýldýzlarý birlikte izleseler. Birlikte geviþ getirmenin tadýna varsalar. Uzun uzun bakýþsalar. Böyle düþündüm ben hep. Ýki gün boyunca bir kýçý baþkaya takýldým. Hiç peþinden ayrýlmadým. Art niyetim yoktu hiç. Gözlerine bakmak uzun uzun, dereden beraber su içelim istedim. Zamanla ne olacaksa olsun diye düþündüm. Ama bugün. Ama bugün herkes öðle uykusundayken bir de ne göreyim. Bizim iri Kýyým, kur yaptýðým Kýçý Baþkanýn üstüne çýkmýþ... Sanýrým flört olayýný fazla uzattým.