Nedir uzaklýðýn anlamý? Var mýdýr bir ölçüsü? Tarifi mümkün müdür kelimelerle?

   Ya da þöyle sorayým. Görmediðiniz, tanýmadýðýnýz, dokunmadýðýnýz birini hissettiniz mi hiç? Gözleri gözlerinize deðmeden, aþýk olup kilometrelere meydan okudunuz mu?

   Kokusu geldi mi burnunuza, bir sonbahar yaðmuruyla? Hazan rengi yanaklarýnýzdan düþüp, topraða karýþtý mý gözyaþlarýnýz? Mesafeleri yaratana düþman oldu mu beyazlamýþ saçlarýnýz? Sýradaki þarkýyý kendinize armaðan ederken, yalnýzlýðýn dibine vurdunuz mu isyan gecelerinde.

   Vazgeçmek nedir bilmeyen yüreðinize anlatabildiniz mi, bir inat uðruna ödediði bedelleri? Beyninizle kalbiniz arasýndaki en kanlý savaþlara þahitlik ederken, çaresizlikle tanýþtýnýz mý? Maðlubu olduðunuz o savaþlarýn izlerini gözlerinizin altýndaki çizgilerde görüp, aynalara düþman oldunuz mu?

   Elleriniz buz keserken sesiniz titreyerek eþlik ettiniz mi, bir zamanlar bizim dediðiniz o þarkýya? Dilediniz mi çocuk olmayý yeniden? Hiç yaþamamýþ olmayý bunca þeyi...Ya da bütün piþmanlýklara raðmen, ayný hazzý tekrar yaþamayý...

   Gelgitlerinizde boðulurken ''Bir nefes olsun ama onunla olsun yeter ki'' dediniz mi? Kahretsin deyip elinizdeki bardaðý, düþmaný olduðunuz o aynaya fýrlatýrken, parçalanan yüzünüzde kalbinizin yansýmasýný gördünüz mü?

   Mesafeler dedik ya en baþýndan. Mesafeler küçüldü mü, bir ayna parçasýyla kestiðiniz bileklerinizden boþalýrken sýcacýk kanýnýz? Gözleriniz kapanýp, bedeniniz soðurken þarkýnýzýn yankýlandýðý odada, ruhunuz uzun yolculuklara çýktý mý sonunda?

   Sahi siz hiç ölmek istediniz mi benim kadar? Ölümün soðukluðuna, aþkýn uzaklýðýna raðmen yok olmak...

   Sizi bilmem ama ben ,hiç kimseye meydan okuyamayacak kadar yorgun, uzaklýðý tarif edemeyecek kadar aciz, aþký kelimelere sýðdýracaðýný sanacak kadar zavallýyým. Ýþte bu yüzden ölü bir aþýktýr benim adým. Ölümün soðuðunda aþkýn ise çok uzaðýnda kaldým...