Hayat boynumuza bir boyunduruk
Yükledik derdini sürdük İsmail
Yaşadık şu ömrü hep buruk buruk
Sessizce yaralar sardık İsmail
Ettiğimiz sözler gem oldu bize
Anılarda kalan gam oldu bize
Tecrübe edindik dem oldu bize
Belayı hep hayra yorduk İsmail
Ezildik üzüldük ama yılmadık
Can çıksın istedik ama ölmedik
Şöyle neşe ile inan gülmedik
Yarında hep hayır gördük İsmail
Saçımız bir bilsen erken ağardı
Diyorduk ölüme daha çok vardı
Çetindi yoğundu yaşamak zordu
Oysa ne hayaller kurduk İsmail
Özlemler birikti gönül köşkünde
Bahara aldandık gülün aşkında
Ne beklenir daha böyle şaşkında
Bak baltayı taşa vurduk İsmail
Hak terazisinde kalan olalım
Varsay bu hal ile talan olalım
Doğrunun izinde yalan olalım
Biz böyleyken bile hürdük İsmail
En büyük dostumuz kalemle kâğıt
Ne derdin var ise şiirle dağıt
Dinleriz elbette büyükten öğüt
Öğrenmek gerekli derdik İsmail
Hiç kimse kazanmaz varsa kederden
Kalkmayı bilelim düşünce yerden
Âdem der ki dünya çekilmez şerden
Bak yolun sonuna vardık İsmail…
Âdem Efiloğlu
Not; 2 ay sonra emekli olacak değerli arkadaşıma ithaf olunur.