Öylesine sessiz ve hiç farkýnda olmadan girdiðinden beri dünyalara; sokaklar çýðlýk atýyor, bir karanfilin göbeðinde...  Güz çiðdemlerinin bir yaðmur sonrasý bitiþi gibi öbek öbek  topraktan bitip yeþillere döndüðünde ,  soluk alýþlar hýzlandý bir gülün dudaðýnda ve bütün yýldýzlar  gülüþün sanýlmak da yaðmurlardan sonra…   Bir balaban kuþ gibi yürek çýrpýnýyor seninle göðüs kafeslerinde; bir kasým soðuðunda yürekler emsalsiz gülüþüne, sýmsýcak avuçlarýna býrakýldý ürkmeden, korkmadan cesurca… Bir çýð gibi büyütesin , ninniler sevda þarkýlarý söylersin diye… Güle oynaya; belki de ölesiye yaþansýn  gelincik kokulu sevdalar barikatlarýnda yaþamanýn diye.

                                                    Hep seni bekleyip durmuþ  yürekler. Bir mucize gibi iyi ettin geldiðine. Bir alem gibi bambaþka ve her þeye bedel artýk geliþin.  Sen her þeyde ve her yerde olansýn… Gönüller yanmak da  buram buram  sönmezcesine. Saçlarýnda yýldýzlar var, bak þimdi kývýlcýmlar dolmakta alev alev. Gözler de ve dudaklarda kor gibi ateþler. Bu yangýnlar sarmak da  dört bir yaný. Gel baþýný koy göðüslere. Ellerin!..  Ellerin koy avuçlara. Öpmeye susanýlmýþ,  unutulmuþ yýllarca.. .Býrak istersen týrnak uçlarýndan baþlanýlsýn öpülmeye.

 

                                                   Bak; meltemli geceler, mehtap ve deniz… Þelale sesi suyun, uzayýp giden teraneleri cýrcýr böceklerinin. Güneþ ve yýldýzlar semada.  Aslýnda bu alemdeki her þey,; bu cümbüþler, bu ebrulikler hep senin þerefine, senin . Varsa yoksa sen! Yeter de artarsýn bile …

                                    

                                          Geldiðinden beri; en ferahlatýcý rüzgar senden eser  her yönden. Sen  de seyredilir denizlerin en mavisi . Med ve ceziri;  dalgalarý kah azgýn, kah sakin. Hele yok mu yakamozlarýn ,  çýldýrtýr insaný.. Sen de çiçeklerin en solmazý ve müstesna rahiyasý ve sen de meyvelerin cümlesi. Sen nimetsin . Sen armaðansýn aleme,  sen yürekler de hüküm süren, saltanatý anlatýlamýyan güzelliðinle…

 

                                   Ay renkli anlamlarla alemler yüklü gözlerin. Kuðu gibi çýplak boynunda emsalsiz bir koku yüzerken, gülmeye hükümlü yanaklarýn. Ýnci dudaklarýnda bale yapar gülücükler, oynarlar çehrende. Bir meleðin kokusu yayýlýr can bahçelerinden tenine ve sen tanrýsal bir güçle tekrar çiçek açtýransýn kurak, susamýþ gönüllere.

 

                               Kýskanmalýsýn sahip olduklarýndan dolayý kendini. Sen umutlarýn vahasý..Bir serapsýn ardýna düþülen. Kolay olmamalý sana ulaþmak,eriþmek… Sen taht sürersin nice yüreklerde, bilmezsin. Sen mutluluk,sevinç ve ýþýk dolu meleksin nice yürekleri dölleyen sevdana.

 

                             Onlar; kala kalacaklar ýþýksýz bir kavþak da. Ne geç diyen var ne de dur. Çoðu sen yokken de inan seninledir. Ve açsan da açmasan da bekleþeceklerdir gönül kapýnda.

                                      Düðmelerini cömertçe çözmekte gün. Sevdalar her gün daha da örer mi örer ipliklerini gönüllerden gönüle… Ne ýrmaklar fýþkýrýyor gülücüðünden þelale þelale. Ne güvercinler, ne serçe sürüleri besleniyor yanaklarýnda. Bir orman solumasý gibi yürekler. Nereden duyacaksýn ki ?

 

                                     Pencereni aç. Bak; menekþeler takmýþ mor mor saçýna gece… Sen ; boynu bükük bir sözcük gibi saplanmaktasýn biçare, yorgun yüreklere...